Martje danst beuys

Een gedicht aan de onschuld, aan het ongeborene, schrijft Joseph Beuys toen hij begin 20 was.
“Ich sehe im Schlaf dich Märchenwälder durcheilen” (ik zie slapend jou door sprookjesbossen haasten) zingt hij.
Zingt hij over het dierbaarste, over zichzelf, of over dat wat wil worden?
De beleving van de jonge kunstenaar die nog niet in vet-en vilt werkt, die nog niet het begrip van de sociale sculptuur heeft voortgebracht, spreekt in deze verzen ––

10 minuten euritmie en danskunst.